Zachęcam do przeczytania opowiadania w języku kaszubskim:
Tósz Draka òbzérô willã generała Józefa Hallera
Witôjta, to jô Draka. Jem tószã i robiã w Mùzeùm Nôrodnégò Himnu w Bãdominie. Dzysô razã z mòjim człowiekã jô pòjachôł òbezdrzec miasteczkò kòl mòrza. Zwie sã Wiôlgô Wies. Czedës bëła tu wioska. Baro mie sã widzy ten môl. Je tuwò wiele ùlëczków, pò jaczich mòżemë szpacérowac. Jô nalôzł téż wiôlgą piôskòwnicã. Lëdze gôdają na niã pieglëszcze. Dô sã na ni biegac, kòpac kùle, kùlac sã. W jigrach towarzą mie mòrsczé wałë, jaczé lubkò szëmią. A jak wieje mòcny wiater, to głosno hùczą. Tedë wòlã òbzerac jiné czekawé place, wezmë na to taczi jeden drzewiany bùdink.
Lëdze zwią gò willą generała Józefa Hallera abò prosto hallerówką.
Żôłnérz ten przëjachôł do Wiôldżi Wsë, żebë ùtczëc ùdostanié przez Pòlskã samòstójnotë. W 1920 rokù 11 gromicznika wëjachôł w rejs kùtrã, co miôł miono „Gwiôzda Mòrza”. Wzął ze sobą jinëch pòczestnëch wòjskòwëch i nibë drëdżi rôz zrobił zdënk Pòlsczi z Bôłtã. Drëdżi rôz, bò dzéń rëchli w miesce Pùck bëła pierszô takô ùroczëzna. Tedë generôł cësnął piestrzéń do wòdë jakno symbòl wiérnotë.
To òkòlé mùszało mù sã widzec, bò so ùdbôł przëjéżdżac do wsë w kòżdé lato. Miôł prôwdã!
Tuwò je bëlno, a ten drzewiany bùdink mô snôżą pôchã. Haù, haù... Jak jô kòchóm wąchac zabëtczi!
Mój nos tósza gôdô mie, że willa bëła zbùdowónô w latach 1921-1922. Czedës miała òdkrëtą latnicã, to znaczi, że nie bëła zabùdowónô. Familiô generała mògła òdpòczëwac bùten, na terase, i pòdzëwiac krôjmalënk. Bënë je wëstôwk, jaczi prezentëje pamiątczi sparłãczoné z Józefã Hallerã.
Móm czëté, że krótkò tegò bùdinkù, jesz przed wiôlgą swiatową wòjną, pòstawilë jinszé wille, w jaczich mieszkelë turiscë. Pòwąchóm jesz përznã w òkòlim... Mòże nalézã pòsobny czekawi zabëtk?
