Czy tutaj jest ukryty skarb?

Stare budowle czasem ukrywają różne tajemnice, dlatego też niektórzy odkrywcy liczą na to, że odnajdą w nich jakieś dzieła, drogie klejnoty lub złote monety. Niekiedy o opuszczonych i dawnych zabytkach powstają legendy i mroczne opowieści...

Ciekawe, czy nasz nowy zabytek chowa jakieś dziwy i sekrety?

Obejrzyj film i poznaj historię kaplicy św. Jerzego w Słupsku.

Zachęcam do przeczytania opowiadania w języku kaszubskim:

Krëjamnota kaplëcë sw. Jerzégò

– Òna bë miała dzes tu bëc! – rzekł letkò znerwòwóny Karól czëtającë znaczi na planie miasta.
– Ale czegò tak pò prôwdze szukôsz? Jesmë doszlë do célu. Przed nama renesansowi zómk Pòmòrsczich Ksążãtów. Kòl niegò stoji młin, jaczi je jednym z nôstarszich òbiektów industriowi architekturë w Pòlsce. Dali ùzdrzisz gòticką młińską brómã i spikrz. Mëszlã, że sygnie ju nama architekturë do òdjimaniô – òdpòwiedzôł Adóm, dlô chtërnégò zwiedzanié i òdkriwanié nowëch môlów je wiôlgą pasją. Jadącë na wanodżi wiedno zabiérô swòjégò sëna. Òpòwiôdô mù ò architekturze i razã robią òdjimczi.

– Tatkù, móm przeczëtóné we wikipedii, że krótkò stądka je szpëtalnô gòtickô kaplëca sw. Jerzégò. Parłãczi sã z nią wiele czekawëch historiów. Móm téż czëté legendã ò zataconym skarbie.

– Żelë kaplëca, jaczi szukôsz, słëchała czedës do bòlëcë, to wierã zbùdowelë jã za mùrama miasta. Chòroscë w strzédnëch wiekach baro chùtkò sã przenôszałë i lëdze czãsto ùmiérelë na skùtk rozmajitëch pòszëdłów. Dlôte bòlëcë bëłë bùdowóné jak nôdali òd mieszkańców.

– Tej mùszimë wińc bùten mùrów, jaczé bëłë wkół dôwnégò Słëpska? – zapitôł Karól.

– Jo, ale ta kaplëca bë miała bëc dzes w tim òkòlim, kòl przédny drodżi. Mëszlã, że bãdze jã widzec z daleka. Rézëjący mùszelë pòznac szpëtalné òbiektë, żebë òmijelë môl, dze są chòri np. na trąd.

Kaplëcã pw. sw. Jerzégò nalezlë w parkù, w sąsedztwie zómkù Grifitów.

Je centralną bùdownią, zbùdowóną z cegłë na planie òsmënórta. Dô sã jã òbéńc wkół. Pòrtal, to je dekòracjô dwiérzów, òstôł zrobiony z czile régów łãków. Wid do bëna wpôdô przez òkrãgłé òkna. Dak przëbôcziwô kòpùłã, a na sami górze je latarniô.

– Baro pësznô kaplëca. Na Pòmòrzim mało czedë stôwielë taczé centralné bùdinczi – pòdzëwiôł Adóm.

– Mie barżi czekawi skôrb. Bënë bë miôł bëc jaczis znak. Jakôs cegła, jaką sã dô rëszëc, abò przesëwóny wôłtôrz i pòd nim nalézã krëjamné przeńdzenié do pòdzemny jizbë – rozmiszlôł Karól.

– Nie wierzã, że nalézesz tam jaczé wôrtné zachë. Krëjamny dwòrnicë gwës téż tam ni ma. Ale wiém ju, dze pòjedzemë na pòsobną wanogã...

– Wierã do pòsobnégò zómkù? – docygôł sã knôp.

– Nié! Pòkôżã tobie prôwdzëwi skôrb nalazłi na Pòmòrzim. Je òn krótkò Słëpska – w Lãbòrgù.

Czyta: Dariusz Majkowski

[download id="4378"]

[download id="4388"]

Jeśli chcesz zobaczyć jak wygląda opowiadanie przygotowane do wydruku,
to kliknij obok na grafikę.

[download id="4390"]

Zobacz stronę w języku polskim przygotowaną do wydruku.

Kaplica przyszpitalna

Choroby zakaźne z czasów średniowiecza mogły zdziesiątkować mieszkańców miasta, dlatego też szpitale budowano za murami osad. Kościół przyszpitalny miał duchowe znaczenie dla chorych tworzących swoje społeczności.

Omawiany obiekt postawiono u zbiegu ważnych dróg, np. przy trakcie szczecińskim. Kaplica była widoczna wyraźnie z drogi. Przejeżdżający wiedzieli, że zbliżają się do miejscowości i terenów przeznaczonych dla zakażonych.

Budowla centralna

Jest to budynek postawiony na planie koła albo wieloboku. Nasz słupski zabytek zbudowano w formie ośmioboku. Charakteryzuje ją kopulasty dach z wysoką latarnią oraz okrągłe okna na każdej ścianie.

Kaplicę pw. św. Jerzego powołano do życia prawdopodobnie w 1 poł. XV wieku.

Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego